od: lata 90 XIX wieku (1890r.)
do: początek XX wieku (1918r.)
Postawa końca XIX w.; przekonanie, że świat chyli się ku upadkowi. Artyści czują znużenie, pesymizm i ucieczkę w sztukę, marzenia, używki lub erotykę.
Odrzucenie wszystkich wartości, sensu życia i autorytetów; przekonanie, że “nic nie ma znaczenia”.
Kierunek w sztuce literaturze; zamiast dosłowności - symbole, nastroje i emocje. Ważne jest “coś pod powierzchnią”.
Mieszanie zmysłów: np. słyszenie kolorów, widzenie dźwięków; często stosowana w poezji symbolistów.
Wyrażania emocji, często silnych i skrajnych; deformacja rzeczywistości, żeby pokazać to, co wewnętrzne
Naśladowania sztuki antyku; harmonia, ład, proporcja, rozum, umiar.